„Konrad Wallenrod” to romantyczny poemat Adama Mickiewicza, ukazujący dramat człowieka rozdartego między patriotyzmem a moralnością. Główny bohater, wychowany przez wrogów, postanawia ich zniszczyć od wewnątrz, poświęcając honor i własne szczęście dla ojczyzny.
Przejęcie władzy i tajna misja
Walter Alf, Litwin porwany w dzieciństwie przez Krzyżaków, dorasta wśród nich, ale dzięki wajdelocie Halbanowi nie zapomina o swoich korzeniach. Po latach, pod przybraną tożsamością Konrada Wallenroda, zdobywa zaufanie wroga i zostaje wielkim mistrzem Zakonu Krzyżackiego.
Jego plan jest prosty – zamiast walczyć otwarcie, doprowadza zakon do klęski, podejmując złe decyzje wojenne i sabotując działania Krzyżaków.
Poświęcenie miłości dla ojczyzny
Konrad kocha Aldonę, ale opuszcza ją, by realizować swoją misję. Dziewczyna, nie mogąc znieść rozłąki, zamyka się w klasztornej wieży, skąd obserwuje losy ukochanego.
Odkrycie zdrady i śmierć bohatera
Gdy Krzyżacy orientują się, że Wallenrod jest zdrajcą, postanawiają go zgładzić. Bohater, by uniknąć haniebnej śmierci, sam odbiera sobie życie.
Tragizm i przesłanie utworu
„Konrad Wallenrod” to historia poświęcenia, które prowadzi do klęski. Mickiewicz pokazuje, że w walce o wolność czasem trzeba uciec się do zdrady, ale nawet największe poświęcenie nie zawsze przynosi szczęście.