„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego to dramat, który przedstawia zderzenie dwóch światów: szlachty i chłopów, w kontekście narodowych aspiracji i rozczarowań. Bohaterowie dramatu są przedstawicielami różnych warstw społecznych, a ich charaktery i działania odzwierciedlają wewnętrzne konflikty oraz problemy Polski okresu zaborów.
Pan Młody
Pan Młody to jedna z głównych postaci dramatu, młody, ambitny, pełen ideałów mężczyzna, który wychował się w miejskim środowisku, ale jego korzenie sięgają wsi. Jego postać symbolizuje młodą, nieuświadomioną jeszcze część inteligencji polskiej, pełną nadziei na zmiany i wolność. W trakcie wesela przeżywa wewnętrzny konflikt związany z niezrealizowanymi marzeniami o wolności narodowej. Jego brak zaangażowania i powierzchowność w konfrontacji z rzeczywistością powodują, że nie potrafi sprostać oczekiwaniom, ani pociągnąć za sobą innych.
Panna Młoda
Panna Młoda to młoda, delikatna i pełna marzeń dziewczyna, która mimo swej romantycznej natury jest postacią bardziej pragmatyczną. W „Weselu” odgrywa rolę symbolu czystości, młodości i niewinności, choć jej postać nie jest głęboko rozwinięta. Jest postacią raczej bierną, zdominowaną przez oczekiwania innych, ale ma pewną rolę symboliczną w dramacie, reprezentującą marzenia o przyszłości.
Gospodarz
Gospodarz to postać, która pełni rolę gospodarza wesela, a także symbolu polskiej tradycji szlacheckiej. Jego rozmowy i działania odzwierciedlają postawę romantyczną, z jednej strony wyrażającą miłość do ojczyzny, a z drugiej, zniechęcenie i rezygnację wobec niemożności spełnienia marzeń o niepodległej Polsce. Gospodarz to człowiek pełen dylematów narodowych, który wciąż tęskni za utraconą wolnością, ale nie potrafi odnaleźć w sobie siły do działania.
Poeta
Poeta to postać, która symbolizuje romantyzm i wyidealizowaną miłość do ojczyzny. W dramacie jest to mężczyzna pełen pasji, który przeżywa wewnętrzny konflikt między swoją twórczością a rzeczywistością. Choć odgrywa rolę artysty, to jednak jego idealizm i utopijne wizje nie znajdują odzwierciedlenia w działaniu. Poeta jest postacią, która wciąż marzy o wolności, ale jest zniechęcona i rozczarowana narodową biernością.
Radczyni
Radczyni to postać z wyższych sfer społecznych, kobieta pełna konwenansów i przestarzałych wartości, która wprowadza do dramatu pewien element tradycji i konserwatyzmu. Jest symbolem starego porządku społecznego, który nie jest w stanie sprostać wyzwaniom zmieniającego się świata. Jej postać ukazuje zderzenie przeszłości i przyszłości, a także społecznej stagnacji.
Chłop
Chłop to postać, która symbolizuje ludowe, proste wartości. Choć nie jest głównym bohaterem, jego rola w dramacie jest istotna, gdyż reprezentuje spóźniony moment przełomu w polskim społeczeństwie. Współczesna chłopska rzeczywistość w „Weselu” wyłania się z kontekstu uprzedzeń i stereotypów o tej warstwie społecznej, ukazując złożoność postaci, pełną gniewu, oporu, a także gotowości do zmiany.
Czepiec
Czepiec to mężczyzna prosty, ale zdeterminowany, który w „Weselu” reprezentuje rolę chłopa jako postaci dążącej do zmiany i przewrotu. Jego rywalizacja z szlachtą oraz zaangażowanie w walkę o wolność stanowią obraz chłopsko-szlacheckiego konfliktu, który nie kończy się łatwą zgodą. Czepiec jest postacią, która chce przełamać tradycyjny porządek i wprowadzić społeczną równość.
Wernyhora
Wernyhora, postać pojawiająca się w wizjach bohaterów, symbolizuje legendarną postać proroka i zwiastuna niepodległości. Jest to mężczyzna, który zapowiada narodowy zryw i ma przekazać młodszym pokoleniom wiarę w siłę wspólnego działania.
Małgorzata
Małgorzata to postać, która pojawia się w kontekście wątku miłosnego. Choć jej rola jest mniejsza, jej historia stanowi pewną refleksję na temat miłości, która może być pełna przemian wewnętrznych i działania na rzecz budowania przyszłości.
Podsumowanie
„Wesele” to dramat, w którym bohaterowie reprezentują różne warstwy społeczne, postawy i poglądy, które ścierają się w kontekście narodowych dylematów i braku jedności w dążeniu do niepodległości. Bohaterowie Wyspiańskiego, mimo różnic, łączy wspólna troska o przyszłość Polski, choć w sposób, który nie pozwala im na pełną współpracę. Komedia ta ukazuje tragizm wynikający z społecznej bierności oraz wewnętrznych konfliktów, które pozostają niezałatwione.